Dag 8 reis van Death Vally naar Las(t) fk Vegas

Vandaag vertrokken naar Las Vegas. Na gisteravond de sterrenhemel bekeken te hebben die in Death Valley onbeschrijfelijk mooi zou moeten zijn. Nou ik heb grote beer gezien en dat was het dan wel, maar wie heeft die nou niet gezien? 

Maar oké dat was gisteren vandaag stond er een trip op vol natuurwonderen in Death Valley op weg naar Vegassss. 

Na een stoer ontbijtje zijn we vertrokken om 08:30. Het was toen al iets van 102 F. Het koelt daar gewoon niet echt af, het was maar goed dat die airco op onze kamer goed werkte en veel herrie maakte waardoor we heerlijk geslapen hebben. Onze eerste stop was al vrij snel, na 20 min rijden. Van een rotsgebied kwamen we plots in zandduin gebied, Stovepipe Sand Dunes, zie foto,s. De temperatuur loopt daar nog iets op en kwam op 114 F en dat vroeg in de ochtend. Er werd ook gewaarschuwd om de duinen niet in te gaan door extreme hitte. Zoals je op de foto kan zien ging er toch een hele volksstam de duinen in om gezellig een paar kilometers te wandelen. Ik ben twee tellen uit de auto, met een heerlijke airco, gestapt voor die foto en liep spontaan een zonnesteek op. Niet normaal heet en niet een zuchtje wind. Maar ik moest die lui op de foto zetten voor de latere identificatie want of het was of een massa zelfmoordactie of een groep  hersenloze maar ze zijn er op zeker niet van opgeknapt denk.

Weer terug in de airco gingen we op weg naar Zabriskie Point, dit is een uitzichtpunt over een heel stuk Valley. Dit lag ongeveer 35 mile verder. De weg er naartoe was al bijzonder we reden langs een ongelooflijk groot stuk zoutvlakte. Aangekomen bij Zabriskie Point bleek dat het een hiketour was van 5,6 Mile tussen de rotsen door. Ja hallo zeg zijn ze niet goed? Neem genoeg water mee verteld een waarschuwingsbord, hoeveel dan? 5,6 Mile door de brandende zon. Willen ze je dood? Wellicht daarom die naam. Na een vluchtige berekening met hoeveel water we hadden kwam ik op 0,5 Mile. Daarbij opgeteld de hoeveelheid zin zijn we toch nog 0,3 Mile ver gekomen. De foto’s bewijzen het. Gek genoeg waren er hier toch ook weer zat mensen die de tour gingen maken. Er lopen in Death Valley een hoop mensen met een doodswens volgens mij. 

Weer terug in de airco, erg blij dat tie het doet, en op weg naar het volgende punt. De Artist Drive. Dit is een smal pad dwars door een rotsgebied waar je je waant in een soort achtbaan. De weg slingert en hobbelt door de rotsen heen die constant van kleur veranderd, erg mooi en leuk om te rijden. Gelukkig reed ik want Ada zou ook hier gewoon iemand opzij duwen om er langs te willen maar die ruimte was daar niet. De drive was 10 Mile lang en heel even dachten we met de auto bij Zabriskie Point te kunnen komen omdat er een bord stond. Maar helaas die leidde terug naar het hikegebied.

In principe zouden we doorrijden naar Badwater Basin, maar dat was nog eens 35 Mile rijden en eigenlijk de verkeerde kant op. Ik had ook stiekem wat foto,s gegoogled en ik was niet echt enthousiast, het was een uitzicht over een zoutvlakte.

Nou daar had ik al 15 Mile langs gereden. Dus overgeslagen. Op naar ons laatste punt, maar eerst even tanken. Alhoewel we nog een halve tank hadden zijn we toch maar gaan tanken want 5 Mile terug hadden we een tankstation gezien en dat was de eerste nadat we Death Valley waren ingereden. En ik wilde niet die eikel zijn die zonder benzine komt te staan in Death Valley duuuussss.

Oké het was erg duur die benzine, godsamme stelletje afleggers.

Gauw vergeten en op weg naar ons laatste punt, Dante’s Vieuw. Het was ongeveer 30 Mile rijden dus ff de vaart erin. Het was lekker rustig dus hoppa.

Rij ik met 80 Mile suizend alle borden voorbij zie ik ineens een bord Zabriskie Point. WTF? Zag ik dat nou goed? Hop de handrem erop en ff draaien. Iedereen onderste boven in de auto maar oké. De weg ingeslagen en ja hoor na 2 Mile Zabriskie Point.

Haha niks hiken gewoon de auto vooraan parkeren als een strontvlieg. Hier hadden we een schitterend uitzicht over een groot gedeelte van de Valley. Op dit punt werd vroeger onder erbarmelijke omstandigheden Borax gewonnen. Wij hebben denk 15 minuten buiten gestaan en dat was al niet te doen. Borax is een mineraal van het hydraat natriumtetraboraat. Het wordt onder andere gebruikt als vloeimiddel bij solderen. Even een weetje, wordt je niet dommer van.

Snel de airco weer in en op weg naar Dante’s Vieuw. Vanaf de weg was het nog eens 12 Mile slingeren en stijgen naar Dante’s Vieuw. Eenmaal boven kon je echt over de gehele Valley kijken. Een fantastisch uitzicht. Bij het uitstappen ontdekten we nog iets moois, de temperatuur hier boven was heerlijk. Omgerekend zo’n 24 graden. Heeeerlijk. Hier hebben we een aantal mooie foto’s genomen en even genoten.

Oké nu werd het toch echt tijd voor Vegas. Het was nog 150 Mile rijden dus een uurtje of drie met nog een stop om wat te drinken. 

De weg uit Death Valley naar Vegas gaf ons een aantal keer het gevoel of we op de road to nowhere zaten. Zover je kon kijken ging de weg rechtdoor en eindigde in het niets, geen boom of huis te bekennen alleen kaal landschap.

Tot een 15 Mile voor Vegas daar kwam de bewoning weer. 

Na een kleine “ detour” zijn we uiteindelijk bij ons hotel aangekomen. En Jezus wat een ding gast niet normaal. Jullie moeten de foto’s maar bekijken want ik kan dat niet beschrijven. Het hotel heeft duizend kamers. Morgen probeer ik te beschrijven wat ik heb gezien nu is het al laat 0:30 en ga ik douchen en lekker pitten. Tot morgen luitjes. 

Oh en reacties vinden we leuk om te lezen dus hou je niet in.